Heimskringla/Ólafs saga Tryggvasonar/81
Þetta sama haust komu til Niðaróss utan af Íslandi Kjartan Ólafsson Höskuldssonar og dóttursonur Egils Skalla-Grímssonar er einn hefir kallaður verið mannvænstur maður þeirra er fæðst hafi á Íslandi. Þar var þá og Halldór sonur Guðmundar á Möðruvöllum og Kolbeinn sonur Þórðar Freysgoða bróðir Brennu-Flosa, fjórði Svertingur sonur Runólfs goða. Þessir voru allir heiðnir og margir aðrir, sumir ríkir en sumir óríkir. Þá komu og af Íslandi göfgir menn er kristni höfðu tekið af Þangbrandi, Gissur hvíti sonur Teits Ketilbjarnarsonar en móðir hans var Ólöf dóttir Böðvars hersis Víkinga-Kárasonar. Bróðir Böðvars var Sigurður faðir Eiríks bjóðaskalla, föður Ástríðar, móður Ólafs konungs. Hjalti hét einn íslenskur maður Skeggjason. Hann átti Vilborgu dóttur Gissurar hvíta. Hjalti var og kristinn og tók Ólafur konungur feginsamlega við þeim mágum, Gissuri og Hjalta, og voru þeir með honum.
En þeir íslenskir menn, er fyrir skipum réðu og heiðnir voru, þá leituðu þeir til brautsiglingar þegar konungur var í bænum því að þeim var sagt að konungur nauðgaði alla menn til kristni. En veður gekk í þrá þeim og rak þá aftur undir Niðarhólm. Þeir réðu þar fyrir skipum Þórarinn Nefjólfsson, Hallfreður skáld Óttarsson, Brandur hinn örvi, Þorleikur Brandsson.
Þetta var sagt Ólafi konungi að Íslendingar voru þar nokkurum skipum og heiðnir allir og vildu flýja fund konungs. Þá sendi konungur menn til þeirra og bannaði þeim braut að halda, bað þá leggja inn til bæjar og gerðu þeir svo og báru ekki af skipum sínum.