Heimskringla/Haraldar saga hárfagra/11
En um vorið bjó Haraldur konungur her mikinn úr Þrándheimi og sagði að þeim her mundi hann stefna á Sunn-Mæri. Sölvi klofi hafði um veturinn legið úti á herskipum og hafði herjað um Norð-Mæri og drepið mart manna fyrir Haraldi konungi en rænda suma og brennt fyrir sumum og gert hið mesta hervirki, en stundum of veturinn var hann á Sunn-Mæri með Arnviði konungi frænda sínum. En er þeir spurðu að Haraldur konungur var á skip kominn og hafði her mikinn þá safna þeir liði og verða fjölmennir því að margir þóttust eiga að gjalda Haraldi konungi heiftir.
Sölvi klofi fór suður í Fjörðu á fund Auðbjarnar konungs er þar réð fyrir og bað hann liðs að hann skyldi fara við her sinn til styrks við þá Arnvið konung, „er þá eigi ólíklegt að vor ferð takist vel ef vér rísum allir í mót Haraldi konungi því að vér höfum þá ærinn styrk og má auðna ráða sigri. Hinn er annar kostur, og er það þó engi kostur þeim mönnum er eigi eru ótignari en Haraldur konungur, að gerast þrælar hans. Betri þótti föður mínum sá kostur að falla í bardaga í konungdómi sínum en ganga sjálfkrafa í þjónustu við Harald konung eða þola eigi vopn sem Naumdælakonungar gerðu.“
Kom Sölvi svo ræðu sinni að Auðbjörn konungur hét ferðinni. Dró hann þá her saman og fór norður til fundar við Arnvið konung. Höfðu þeir þá allmikinn her. Þeir spurðu þá að Haraldur konungur var norðan kominn. Þeir hittust fyrir innan Sólskel.
Það var siðvenja er menn börðust á skipum að tengja skyldi skipin og berjast um stafna. Var þar svo gert.
Haraldur konungur lagði sitt skip móti skipi Arnviðar konungs. Varð sú orusta hin snarpasta og féll mart fólk af hvorumtveggjum. Og að lyktum varð Haraldur konungur svo reiður og óður að hann gekk fram á rausn á skipi sínu og barðist þá svo djarflega að allir frambyggjar á skipi Arnviðar konungs hrukku aftur til siglu en sumir féllu. Gekk þá Haraldur konungur upp á skip Arnviðar konungs. Leituðu þá menn Arnviðar konungs til flótta en sjálfur hann féll á skipi sínu. Þar féll og Auðbjörn konungur en Sölvi kom á flótta.
Svo segir Hornklofi:
- Háði gramr, þar er gnúðu,
- geira hregg við seggi,
- rauð fnýsti ben blóði,
- bengögl í dyn Sköglar
- þá er á rausn fyrir ræsi,
- réð egglituðr, seggir,
- æfr gall hjör við hlífar,
- hnigu fjörvanir, sigri.
Þar féllu af Haraldi konungi Ásgautur og Arnbjörn jarlar hans, og Grjótgarður og Herlaugur mágar hans, synir Hákonar jarls. Sölvi var síðan víkingur mikill langa hríð og gerði oftlega mikinn skaða á ríki Haralds konungs.