Heimskringla/Haralds saga Sigurðarsonar/60
Þann vetur bauð Haraldur konungur út leiðangri, almenning úr Noregi. En er voraði dróst her mikill saman. Þá lét Haraldur konungur setja út skip það hið mikla á ána Nið. Síðan lét hann upp setja drekahöfuðin.
Þá kvað Þjóðólfur skáld:
- Skeið sá eg fram að flóði,
- fagrt sprund, úr á hrundið.
- Kenndu hvar liggr fyr landi
- löng súð drekans prúða.
- Orms glóar fax of farmi
- fráns síst ýtt var hánum,
- báru búnir svírar
- brunnið gull, af hlunni.
Síðan býr Haraldur konungur skip það og ferð sína. En þá er hann var búinn hélt hann út úr ánni skipinu. Þar var vandaður róður mjög.
Svo segir Þjóðólfur:
- Slyngr laugardag löngu
- lið-Baldr af sér tjaldi,
- út þar er ekkjur líta
- orms súð úr bæ prúðar.
- Vestr réð úr Nið næsta
- nýri skeið að stýra
- ungr, en árar drengja,
- allvaldr, í sjá falla.
- Rétt kann ræði slíta
- ræsis herr úr verri.
- Ekkjan stendr og undrast
- áraburð sem furðu.
- Ört mun, snót, áðr sortað
- sjáfang í tvö gangi.
- Þöll leggr við frið fullan,
- ferkleyfa það leyfi.
- Sorgar veit áðr slíti
- sjáföng úr mar ströngum
- herr, þar er heldr til varra
- hár sjö tugum ára.
- Norðmeðr róa naðri
- negldum straum hinn heglda
- út, er sem innan líti
- arnar væng, með járni.
Haraldur konungur hélt herinum suður með landi og hafði úti almenning að liði og skipum. En er þeir sækja austur í Víkina fengu þeir andviðri stór og lá herinn víða í höfnum, bæði við úteyjar og inn í fjörðum.
Svo segir Þjóðólfur:
- Eiga skjól und skógi
- skafnir snekkju stafnar.
- Læsir leiðangrs vísi
- lönd herskipa bröndum.
- Almenningr liggr innan,
- eið láta sér skeiðar
- hábrynjaðar hlýja,
- hverja vík í skerjum.
En í stórviðrum þeim er á lögðust þá þurfti hið mikla skip góðra grunnfæra.
Svo segir Þjóðólfur:
- Hléseyjar lemr hávan
- hryngarð konungr barði.
- Neytir þá til þrautar
- þengill snekkju strengja.
- Eigi er járni bjúgu
- indæll skaði lindis.
- Gnegr af gaddi fögrum
- grjót og veðr hin ljótu.
En er byr gaf hélt Haraldur konungur herinum austur til Elfar og kom þar að kveldi dags.
Svo segir Þjóðólfur:
- Haraldr þeysti nú hraustla
- helming sinn að Elfi.
- Náttar Noregs drottinn
- nær að landamæri.
- Gramr á þing við Þumla.
- Þar er eindagaðr Sveini,
- hrafni skyldr, nema haldi,
- hans fundr, Danir undan.